Prof. dr hab. Józef Stanisław Mikulski (1907 - 1990) urodził się w Krakowie, w rodzinie inteligenckiej. Studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Już na II roku studiów został asystentem profesora Michała Siedleckiego, w Katedrze Zoologii  Uniwerystetu Jegiellońskiego. Wiedzę na temat biologii morza uzupełniał w Roscoff i w Mesynie, a ekologii - już po doktoracie w 1930 roku - uczył się u Shelforda na uniwersytecie w Illinois. Do wybuchu II wojny światowej Jego zainteresowania badawcze koncentrowały się głównie na ekologii fauny wodnej. Najbardziej znanym dziełem tego okresu był  klucz do oznaczania larw jętek, służący polskim hydrobiologom przez całe dziesięciolecia. Wkrótce po wojnie, w 1947 roku J.St. Mikulski przenosi się do Torunia, gdzie - na nowo powstałym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika - tworzy pierwszą w Europie Katedrę Ochrony Przyrody i Ekologii. Tutaj organizuje pierwsze po wojnie kompleksowe, zespołowe badania hydrobiologiczne (jez. Druzno, tzw. jeziora sandaczowe). W działalności badawczej i dydaktycznej w coraz większym stopniu skupia się na hydrobiologii, opracowuje i wydaje podręcznik („Biologia wód śródlądowych”), który doczekał się dwóch wydań. Profesor Mikulski był członkiem wielu krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych. Kilka kadencji pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego. Był także Członkiem Honorowym i Honorowym Prezesem Towarzystwa. Największym i najbardziej trwałym osiągnięciem Profesora było szkolenie następców: wypromował około stu magistrów i 25 doktorów, spośród których, niemal połowa - to dzisiejsi profesorowie tytularni, szkolący kolejnych profesorów...
Wartość profesora powinna być mierzona wartością prac Jego uczniów. Pod tym względem profesor Mikulski ma pewne miejsce w panteonie polskich ekologów-hydrobiologów.

Andrzej Giziński